De vijfde week

Ehm, weetje, nummer vijf, dat zal dus wel een vervolg zijn op nummer 1, 2, 3 en vier. En ja hoor, dat klopt, alleen het verslag van week vijf is wat korter.. En weetje waarom? Omdat er al 4 aan vooraf gegaan zijn, dus het eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde wordt.. Maar wees niet bang het duurt geenn jaar meer denk ik...

Dinsdagochtend had Julie French Toasts gemaakt, met een siroop dat enorm zoet is, maar ow zo gruwlijk lekker… Na het ontbijt samen met Weston en Roger de hydrauliekpomp van de 8960 geprobeerd, maar helaas werkte die niet. Wat een vreselijke teleurstelling man..! Omdat ze me beloofd hadden dat ik een middag naar Terry zou gaan om te zien hoe ze aardappels rooien hierzo, kwam het goed uit die dag te gaan. Jason nam me mee naar de potato shed/warehouse/seller waar de vrachtwagens gelost warden. Daar waren al de meiden de stenen tussen de aardappels uit aant vissen en uiteraard was het er weer gezellig en gekkenhuis. Smiddags bij Terry op de trekker met rooier gestapt en eind vd middag met Dustin op de vrachtwagen meegereden. Savonds met de harvestcrew bij Terry’s gegeten en dat was alweer gekkenhuis, hoe die gasten met elkaar omgaan, super is dat… Ow en wat ook grappig was, was dat iedereen zijn of haar vader moest beschrijven.

Woensdag was weer rockpicken. De 8960 was weer in werking. Donderdag en vrijdag ben ik nu even kwijt, vergeten op te schrijven en waarschijnlijk even saai/druk/whatever als de rest van de week! Zaterdag was het Zac’s verjaardag, hij werd 26 en met lunch kwam Jeanita en zij nam haar zelfgemaakte ijs mee. Roger had hamburgers gebakken, dus aan het eind van de maaltijd zat ik weer eens gruwelijk vol.

Zondag was zoals gewoonlijk. Uitslapen tot kwart over acht, kerk en weer bij iemand gegeten. Na het eten gauw naar huis en mijn lang verwachte slaapje gedaan… Man wat was ik moe toen twee uur later de wekker ging. Ik had me toch absoluut geen idée waar ik was, hoe laat het was, waarom de wekker ging, en sowieso, gewoon, waarom ik niet eindelijk eens wat langer kon slapen…

Tja, toch maar in de kleren gestapt en de auto gepakt om naar de verzamelplaats te rijden. Vanaf Darceys gingen we met drie auto’s naar een nursery home, bejaardentehuis of wat dan ook, om te zingen. Uiteraard hoefde ik niet mee te zingen… De rest van de avond bij Royce doorgebracht, en ja hoor weer veelste laat thuis, maar gelukkig, het hooi was binnen, dus ik kon genieten van een geode weldadige korte nachtrust.

Maandag was eigenlijk een dag als alle andere, behalve dat we nu begonnen met de winterwerkjes. Ehm, Weston was het veld aan het inzaaien waar we de vorige week hadden gerockpicked. Samen met Roger begonnen met het lassen van hekken voor de koeien. Ze zijn aan het uitbreiden namelijk. Na een ruime middag zon twee hekken in elkaar gefriemeld en we hoeven er nu nog maar 18.

Maar weet je, eigenlijk is het nog steeds best leuk hier! Probleem is alleen dat er zoveel werk is dat er weinig nacht overblijft :)!